به مناسبت 10 اكتبر روز جهاني عليه اعدام و در حمايت از جنبش دادخواهي شهيدان قتل عام 1367، كنفرانسي با شركت شماري از نمايندگان مجلس فدرال آلمان، شخصيتهاي سياسي، وكلاي برجسته، مدافعان حقوق بشر و نمايندگاني از جوامع ايرانيان مقيم آلمان، در دفتر نمايندگي شوراي ملي مقاومت ايران در برلين، برگزار شد
سخنرانان در اين كنفرانس، اعدامهاي فزاينده در ايران توسط رژيم آخوندي بعنوان رژيم ركورددار اعدام در جهان را محكوم كردند و دولت آلمان را فراخواندند تا روابط با این رژيم را به توقف اعدامها در ايران مشروط كند
سخنرانان همچنين بر ضرورت يك تحقيقات بين المللي در مورد قتل عام 67 به منظور روشن شدن ابعاد اين جنايت و براي محاكمه عاملان و امران اين قتل عام تاكيد كردند
- سخنرانان در اين كنفرانس عبارت بودند از:
اوتو برنهارد رئيس كميته همبستگي براي ايران آزاد در آلمان و عضو هيئت رئيسه بنياد كنراد آدنائر - مارتين پاتسلت نماينده مجلس فدرال آلمان از حزب حاكم دمكرات مسيحي
- كلاوس ديتر گروهلر نماينده مجلس فدرال از حزب حاكم دمكرات مسيحي
- لئو داوتسنبرگ عضو سابق رهبري فراكسيون دمكرات مسيحيان در مجلس فدرال آلمان
- برند هويزلر، وكيل برجسته برلين
- كريستيان سيمرمن، رئيس دفتر حقوق بشر برلين
- و دكتر معصومه بلورچي نماينده شوراي ملي مقاومت ايران در آلمان
در اين كنفرانس شماري از زندانيان سياسي، شاهدان و خانواده هاي شهيدان، به اداي شهادت در مورد جنايات رژيم در قتل عام 67 پرداختند.
اوتو برنهارد Otto Bernhard رئيس كميته همبستگي براي ايران آزاد و عضو هيئت رئيسه بنياد كنراد آدنائر در سخنرانی خود پس از اشاره كوتاهي به پيروزي بزرگ مقاومت ایران در انتقال جمعي مجاهدين از ليبرتي و شکست توطئه های رژیم برای نابودی جمعی مجاهدین، از جمله گفت : ما باید همواره در باره اتفاقاتی که درسال ۱۳۶۷ (۱۹۸۸) افتاد، فکر کنیم. نباید فراموش کنیم، که دراین سال ۳۰۰۰۰ زندانی سیاسی مخالف در زندانها، اعدام شدند. هدف اصلی ما باید این باشد که این بی عدالتی وچنین نقض فاحش حقوق بشر به دادگاه بین المللی ارجاع شود. تنها دراین صورت است که می توان اطمینان داشت که مسئولین ودست اندکاران این جنایات وحشیانه كه امروز در رده هاي بالاي حكومت قرار دارند، به پاسخگوي جنایاتشان باشند.
این بسیار طبیعی است که آنها از تحقیقات بترسند، تا زمانی که پرونده این جنایات توسط دادگاه بین المللی مورد بررسی و مسببین این جنایات مورد بازخواست قرارنگیرند، هرگزساکت نخواهیم ماند.
مارتين پاتسلت نماينده مجلس فدرال آلمان از حزب حاكم دمكرات مسيحي در سخنانش با يادآوري جلسات آتي سازمان ملل براي بررسي وضعيت حقوق بشر، خواستار توجه به وضعيت حقوق بشر در ايران بويژه قتل عام 67 شد.
وي سپس با اشاره به 30000 زنداني سياسي كه در سال 67 توسط جلادان ولایت فقیه قتل عام شدند گفت:
همه آنها تنها به این دلیل که فقط عضو گروهی از انسانها بودند که می خواستند یک ایران نو بنا کنند؛ و یا اینکه فقط از اين گروه حمايت مي كردند، جانشان را از دست دادند
مارتين پاتسلت با يادآوري محاكمه جنايتكاران در جريان جنگ جهاني دوم كه تا سالهاي اخير هم ادامه داشته است خواستار تشكيل يك كميته تحقيق بين المللي درباره قتل عام 67 شد.
لئو داوتسنبرگ عضو سابق رهبري فراكسيون دمكرات مسيحي در مجلس فدرال آلمان سخنران ديگر اين كنفرانس بود . وي گفت: با توجه به روز جهاني عليه اعدام و فعاليتي كه توسط رئيس جمهور منتخب شوراي ملي مقاومت ایران، براي دادخواهي قتل عام سال 1988 آغاز شده و گسترش یافته است، و هم چنین در شرايطي كه اكنون موضوع حقوق بشر در ايران يكبار ديگر در اجلاس آتي سازمان ملل مطرح ميشود، بايد گذشته جمهوري اسلامي با سي هزار اعدام كه در سال ۶۷ و بر طبق فتواي خميني صورت گرفت، موضوع بحث قرار بگيرد. بارها تاكيد شده است كه يك ظلم و بيعدالتي رخ داده و عدالت بايد اجرا شود. بررسي اين موضوع توسط سازمان ملل بخشي از روشنگري و حقيقت يابي حول اين رويداد است اين موضوع بايد در سطح بين المللي مطرح و پيگيري شود و عاملان آن كه هنوز در مناصب مسئول قرار دارند مورد حسابرسي قرار بگيرند، اين سنگ بنائي براي يك ايران آزاد و دموكراتيك است
لئوداوتسنبرگ در ادامه افزود: آنچه در گذشته در ايران رخ داده و اعدامهايي كه هم اكنون توسط رژيم ايران صورت ميگيرند، قابل تحمل نيستند. اعدام فعالان سياسي ابزاري براي جلوگيري از تلاشهايي است كه توسط مردم ايران براي محقق كردن آزادي صورت ميگيرند.
كلاوس ديتر گروهلر نماينده مجلس فدرال از حزب حاكم دمكرات مسيحي در سخنان خود گفت: توضيحاتي كه داده شد ما را به ياد تاريكترين فصل تاريخ آلمان كه تنها در كتابهاي تاريخ خوانده ايم مي اندازد و همچنين اين موضوع برجسته مي شود كه جناياتي كه در مورد آن صحبت شد توسط رژيمي صورت گرفته كه هم اكنون در فاصله كمي از ما همچنان در ايران در قدرت است.
كلاوس ديتر گروهلر مماشات دولتهاي غربي با رژيم آخوندي و چشم بستن بر نقض حقوق بشر و اعدامهاي روزمره در ايران را محكوم كرد و بر ضرورت اقدامات افشاگرانه عليه جنايات رژيم حاكم بر ايران تاكيد كرد.
برند هويزلر حقوقدان و وكيل برجسته برلين در سخنان خود درباره قتل عام سال 67 با اشاره به پيشرفت جنبش دادخواهي در ايران گفت: حقيقت‌يابي حول بيعدالتي در ايران شكست نمي خورد. نه تنها بايستي عاملان مستقيم قتل عام زندانيان سياسي و جلادان به پای میز عدالت كشيده شوند، بلكه همچنين افراد پشت پرده و اشخاصي را كه 16 عضو كميسيونهاي مرگ در سراسر ايران بودند را نيز به محاكمه كشاند.
برند هويزلر سپس به معرفي شماري از سران رژيم كه در آن مقطع در مناصب بالاي رژيم قرار داشته و از جزئيات اين قتل عام با خبر بودند پرداخت و آنها را مجرماني معرفي كرد كه بايد در دادگاههاي عادلانه محاكمه شوند.
كريستيان سيمرمن، رئيس دفتر حقوق بشر برلين ضمن بررسي اقدامات مجامع بين المللي از جمله دادگاه نورنبرگ و دادگاه ويژه يوگسلاوي براي از بين بردن معافيت از مجازات جنايتكاران گفت اين اقدامات نشان مي دهد كه ميتوان بعنوان جامعه جهاني با عاملان و متهمان برخورد كرد. به اين دليل نميتوان قبول كرد كه در مورد قتل عام 67 هيچ اقدامي صورت نگيرد.
كريستيان سيمرمان در ادامه تاكيد كرد كه رژيم حاكم بر ايران تنها از جنايتكاران تشكيل شده و براي اولين بار در جهان بعنوان تروريسم دولتي در جريان دادگاه ميكونوس محكوم شد، وي سپس به بررسي راههاي ارجاع پرونده قتل عام 67 به دادگاههاي بين المللي براي محاكمه سران رژيم و عاملان و آمران قتل عام 30000 زنداني سياسي پرداخت و به دولت آلمان فراخوان داد تا در اجلاس آتي مجمع عمومي سازمان ملل موضوع قتل عام زندانيان سياسي در ايران را در قطعنامه مربوط به رژيم ايران وارد كند.
دكتر معصومه بلورچي نماينده شوراي ملي مقاومت ايران در آلمان گفت : ما امروز اينجا جمع شده ايم كه زيباترين پاسخ را به قهرماني كساني بدهيم كه در دفاع آنها از آزادي قيمت سنگيني براي ايستادن روي مواضع خود براي حفظ آزادي و دمكراسي براي مردم ايران و نسلهاي بعد دادند. زيباترين پاسخ، شركت در جنبش دادخواهي خون آنها و محاكمه قاتلين آنهاست كه طي نزديك به سه دهه همچنان درراس حكومت و درپست هاي حساس وزارت همچون وزير دادگستري به اعدام و كشتار زندانيان ادامه داده اند.
معصومه بلورچي با اشاره به استمرار و افزايش سركوب مخالفان توسط رژيم و دستگيريهاي روزانه مردم و جوانان بخاطر آزاديخواهي و افزايش اعدام ها در شهرهاي مختلف در امتداد قتل عام 67 براي حفظ رژيم آخوندي خواستار حمايت هرچه بيشتر از جنبش دادخواهي در روزهاي سرنوشت سازي كه ميهن ما در پيش دارد گرديد
در این کنفرانس شاهداني كه خود جزو زندانيان در دوره قتل عام زندانيان سياسي در سال 67 بودند، و همچنين خانواده هاي قتل عام شدگان مشاهدات خود را از آنچه كه در زندانهاي رژيم در آن مقطع گذشته تشريح كردند
شاهدان :معصومه غلامي ، طاهره بيات ،احسان نياكان ،پدرشجاعي، ، پيمان جرنگ
با سلام به همه شما و تشكر از حضورتان
من طاهره بيات هستم همسرم اعدام شده است و خودم بعنوان زنداني سياسي 6 سال در زندان بودم 1/5 سال همراه دختر يكساله ام در زندان انفرادي بسر برده ام .
من يكي از شاهدان قتل عام سال 1988 هستم .
برادر همسرم بنام احمد ريحاني بعد از تحمل 6 سال زندان به همراه تمامي زندانيان ديگر در همدان اعدام شد .
قبل از اعدام بمدت چند ماه ملاقاتها قطع شد و بما اجازه ملاقات نميدادند .
يك روز نامه اي از دادگاه موسوم به انقلاب آوردند كه فردا بياييد وزنداني را تحويل بگيريد.
بعد از مراجعه چند قلم از وسايل او را تحويل داده و گفتند اعدام شده است درحاليكه دوران محكوميت او طبق قوانين رژيم تمام شده بود و بايد آزاد مي شد.خانواده شوكه شده بودند.
خانواده را تهديد كردند كه نبايد مراسمي بگيريد و نبايد جايي بازگو كنيد وگرنه فرزندان ديگرتان دستگير و اعدام خواهند شد.
اين فقط يك نمونه از 30 هزار خانواده امثال ما بود،بسياري از پدران و مادران سكته كرده و فوت كردند.
حال من ضمن تشكر از شما براي زماني كه براي گوش كردن ما اختصاص داديد ، بعنوان يك پناهنده سياسي از شما و دولت آلمان و شخص خانم مركل درخواست مي كنم ، براي يك تشكيل هيئت مستقل تحقيق نهايت تلاشش را بكند همچنانكه در ساير كردها شد اين خواست خانواده همه قربانيان قتل عام است . با تشكر از همه شما
شاهد دوم : احسان نياكان
من احسان نياكان است دهسال زندان بودم. وقتي براي بار دوم در سال 2009 دستگير و 11 سال زندان محكوم شدم توانستم از ايران خارج شوم، من يكي از شاهدان زنده قتل عام 67 هستم و در همان دوران زندان بوده و شاهد بسياري از جنايات بودم. هفت نفر از اعضاي خانواده ام اعدام شده اند. بسياري از دوستانم كه با من زندان بودند در سال 67 اعدام شدند، در يك بند 320 نفر بوديم و فقط 14 نفر باقي ماندند، سه نفر از اعضاي فاميلم سال 67 اعدام شدند حسين و زهرا نياكان از آنجمله اند، در دوراه قتل عام زهرا نياكان را دستگير و طي يكماه اعدام كردند ولي هنوز نگفته اند كه او را اعدام كرده اند، حميد رضا نظري 4 سال حكم داشت ولي سال 67 اعدام شد ولي هنوز اعدام او را بخانواده اش نگفته اند و مادرش هنوز چشم براه او است، اين حكم محكوميت 4سال براي حميد است ولي اعدام شد. من شاهد بودم وقتي افراد را به اتاق مرگ مي بردند در خروجي اين اتاق يك كاميون پنچالدار بود كه بعد از اعدام بداخل اين يخچالدار منتقل مي كردند، من شاهد بودم كه دمپايي هاي اعدام شدگان را بصورت يك كوهي در محلي جمع آوري كرده بودند آنها را با يك فرغون به اين محل مي بردند، ما درخواست مادراني را داريم كه هنوز چشم براه فرزندان شان هستند و هنوز نمي دانند فرزندان شان اعدام شده اند، ما از شما درخواست داريم براي تشكيل يك كميته تحقيق ما را كمك كنيد هنوز افرادي كه اعدام ها را انجام داده و آن را سازماندهي مي كردند هنوز در سر كار و در مصدر قدرت هستند.
شاهد سوم : پدر يحيي شجاعي
12 نفر از اعضاي خانواده كه در عكس مي بينيد شهيد شده اند كه 4 نفرشان شام دخترم ، پسر خواهرم، پسر برادرم و داماد برادرم در قتل عام شهيد شده اند، اينها قتل عام مي كنند ولي مماشات اجازه نميدهد كه اقدامي صورت بگيرد، خانم رجي سالها قبل گفته است كه
رژيم در يكست بنيادگرايي و در دست ديگر اتمي را دارد و تهديد اين است كه تا اقدام جدي صورت بگيرد دنيا را تماما به آتش بكشد من درخواست دارم كه يك تحقيقات مستقلي در مورد اين قتل عام صورت بگيرد.
شاهد چهارم : معصومه غلامي
من معصومه غلامي هستم. برادر بزرگتر من پزشك داروساز بود. او فقط 10 ماه در زندان بود و بعد اعدام شد.
برادر كوچكتر من 14 سالش بود او در سال 1360 دستگير شد. او بيش از شش سال در زندان بسر برد تا اينكه در جريان قتل عام 67 اعدام گرديد.
يك برادر ديگرم كه در سال 1360 دستگير شده و اوايل سال 67 از زندان آزاد گرديد، بعد از اتمام دوران حبس بشدت زير فشار رواني قرار داشت. او در سال 92 در يك حادثه رانندگي بصورت مشكوكي بقتل رسيد.
يك گزارشگر ويژه سازمان ملل كه توانست از ايران بازديد كند رينالدو گاليندوپل بود. در زمان ديدار او از ايران مادر من براي ديدار گاليندوپل رفت در حاليكه عكس برادر اعدام شده من در دستش بود. وقتي كه گاليندوپل ايران را ترك كرد، مادرم را وزارت اطلاعات دستگير كرد و او مي بايست چند ماه در زندان بسر مي برد به اين جرم كه چرا با گزارشگر ويژه سازمان ملل ديدار كرده است.
پدرم نيز بعداز شنيدن خبر اعدام برادرم و در اثر شوك ناشي از آن سكته مغزي و فوت كرد.
و من واقعا خواهان هستم كه به اين جنايات رسيدگي شده و رژيم در يك دادگاه بين المللي محاكمه شود.
شاهد پنجم : پيمان جرنگ
سلام من پيمان هستم و به شما خوشآمد ميگويم.
قبل از قتل عام 67 من سالها در زندانهاي رژيم ايران بودم..
من نميتوانم بگويم كه خوشبختانه نجات پيدا كردم. من خيلي دوستان و همكارانم را كه ساليان ميشناختم بعد از قتل عام 67 ديگر نديدم و حتي به پيگيري خانواده ها نسبت به سرنوشت فرزندانشان هيچ جوابي ندادند. خانوادها ساليان سال بي‌اطلاع از سرنوشت فرزندانشان ماندند.
سرنوشتي كه دوستم احسان تعريف كرد متاسفانه استثنا نيست. همه اين 30000 شهيد بهترين هاي ميهن مان بودند….. ما امشب درباره سرنوشت افرادي صبحت ميكنيم كه ديگر پيش ما نيستند اما همانطور كه آقاي پاتسلت شجاعانه گفت، اولا از او تشكر كنم و دوما بگويم كه ما اين نبرد براي عدالت را نياز داريم. افرادي نياز داريم كه گوش و چشم و چهره اين قربانيان هستند. هر كدام از اين 30000 نفر براي ما يك پيامي دارد. و ما ميتوانيم فرياد بي عدالتي را با يك تحقیق بیطرفانه به دنيا برسانيم…..