« شهرهای لرنشین عزادارند اما کسی برای تسلیت چیزی نگفت، سکوت کردند و ما را تنها گذاشته‌اند، خبری از تسلیت نیست، کسی مرهم به روی زخم‌هایمان نگذاشت.
سیل سرزمین‌ام را شست و برد، زلزله آمد در میان سیل، مورموری ایلام لرزید، مانند دفعهٔ قبل کسی چیزی نگفت، سکوت کردند. دزفول و اندیمشک و دهلران و خرم‌آباد را آب برد. کاش! این‌قدر غریب نبودیم».[شکوه‌های یک هموطن سیل‌زده]
کاش! این‌قدر غریب نبودیم
طبق اخبار ۲۰استان یزد، مازندران، لرستان، گلستان، کهگیلویه و بویراحمد، کرمانشاه، کردستان، قزوین، فارس، سمنان، زنجان، خوزستان، خراسان جنوبی، چهارمحال و بختیاری، بوشهر، اردبیل، البرز، ایلام و آذربایجان غربی و شرقی درگیر سیل، توفان، برف و کولاک شده‌اند.
روستاهای اطراف شوش، دزفول، دشت آزادگان و شوشتر زیر آب رفته‌اند. حداقل ۱۸روستا در این مناطق در محاصره سیل هستند. ۸روستا به‌طور کامل تخلیه شده است. چند بند در این مناطق شکسته و سیلاب مزارع را پوشانده است.
در مناطق سیل‌زده خرم‌آباد بسیاری از خانه‌ها دچار آب‌گرفتگی شده‌اند. چند جاده در استانهای خوزستان، ایلام، خرم‌آباد و چهارمحال و بختیاری به‌دلیل شکستن پلها و سیلاب بسته شده‌اند. خطر تکرار سیل سال ۹۵ که خسارات زیادی به استان خوزستان وارد کرد، مردم این استان را تهدید می‌کند.
بی‌آبی و سیل در ایران، دو روی یک سکه سیاه
از شگفتی‌های ایران اسیر در زیر حاکمیت نعلین و عمامه این است که در برخی نقاط آن، مردم از تشنگی و نبود آب شرب رنج می‌برد و کشاورزان به خیابان می‌ریزند تا آب را که حق طبیعی آنهاست طلب کنند اما در برخی نقاط سیل زندگی روزانهٔ مردم را مختل می‌کند و روستاها را به زیر آب می‌برد. هر دو روی سکه بیانگر واقعیتی بزرگ هستند. واقعیتی که چشم‌گشودن به آن هر وجدان حساسی را به‌شدت متأثر می‌کند. این واقعیت کدام است؟
واقعیت این است که حاکمیت این کشور به تنها چیزی که نمی‌اندیشد زندگی و گذران مردم است. برای علی خامنه‌ای و سلسله دزدان و قاتلان حاکم بر ایران تنها چیزی که اولویت دارد، این است که چگونه نظامشان را حفظ کنند، چگونه روش‌های جدید سرکوب در بیاورند. چگونه بیشتر بچاپند؟ دست ببرند، سنگسار کنند. چگونه آخرین تکنیک‌های بگیر و ببند، کشت و کشتار را فرابگیرند و تجربه کنند و علیه مردم ایران به‌کار ببندند.
در همین روزهایی که سیل خانمان‌برانداز ۲۰استان کشورمان را دربرگرفته است، ببینید سرتیتر رسانه‌های حکومتی چیست:
«جدید‌ترین موشکهای ضدزره ایرانی رونمایی شد»
«حضور امام خامنه‌ای! بر سر مزار شهدای عملیات مهندسی»
«دستآوردهای جدید وزارت دفاع وارد چرخه تولید می‌شوند»
«استخوان طالبان در گلوی کابل»
«پیام موشکی ایران»
«اسد: خواهان همکاری دولت و بخش خصوصی ایران در بازسازی سوریه هستیم»
«دعوت اسد از شرکتهای خصوصی ایران برای بازسازی سوریه»
«امضاء ۱۱سند همکاری اقتصادی ـ راهبردی میان ایران و سوریه»
علی خامنه‌ای در سودای بازسازی سوریه!
سیلی مشابه سیل کنونی در سال ۹۵
طبق گزارش روزنامهٔ حکومتی «ایران» در سال ۹۵ نیز سیل خسارات مشابهی در ایران داشته است:
«بنا بر اخبار رسیده رخداد سیلاب در ۲۰استان کشور حوادث زیر به‌وقوع پیوست: قطع شبکه آب شرب ۴۸روستای استان ایلام، سرریز آب در چندین سد از جمله دز در مرز استانهای لرستان و خوزستان و همچنین سد آزادی در استان کرمانشاه و تحت‌تأثیر قرارگرفتن مناطق پایین‌دست این سدها، کشته‌شدن چند نفر از هموطنان، از کار افتادن فاز سوم پالایشگاه آبادان بر اثر بارش شدید باران، نشست زمین در جاده دهلران در استان ایلام به‌دلیل ضعف در زیرساخت جاده، تخریب تعدادی از سازه‌های حاشیه رودخانه‌ها در اثر سیلاب اخیر در استانهای لرستان و خوزستان، افزایش تصادفات جاده‌ای در اثر بارش باران و افزایش لغزندگی در جاده‌های استان خراسان شمالی و ایلام، آب‌گرفتگی جاده قوچان ـ چناران در استان خراسان شمالی، خسارت به محصولات کشاورزی به‌ویژه در استانهای خوزستان، خراسان شمالی، ایلام و لرستان، بسته شدن جاده‌های اندیمشک ـ اهواز، قزوین ـ رشت، دهلران ـ اندیمشک و مسدود شدن جاده‌های خرم‌آباد ـ پل زال و رودبار ـ تنکابن بر اثر ریزش کوه، شکسته شدن خط انتقال آب در پل‌دختر استان لرستان، خروج قطار دورود ـ اندیمشک در اثر تخریب راه ریلی و قطع ارتباط ریلی به مناطق جنوبی در استان خوزستان. مواردی که در بالا به آنها اشاره شد، گوشه‌ای از خسارت‌های ناشی از سیلاب روزهای اخیر در کشور بود».(سایت حکومتی ایران آن‌لاین ـ ۱۳اردیبهشت ۹۵)
تکرار یک حادثهٔ طبیعی با فاصلهٔ زمانی ۲سال نشان‌دهندهٔ چیست؟
خودشان می‌گویند: «بی‌تدبیری و سو‌ءمدیریت مسئولان در ترمیم سیل‌بندها و مدیریت سیلاب‌ها و بازشدن ناگهانی دریچه‌های سدهای دز و کرخه، تعدادی از روستاها و شهرهای استان خوزستان را در معرض سیلاب قرار داد».(روزنامه حکومتی جوان ـ ۱۰بهمن ۹۷)
تکرار ضایعات یک سیل قابل پیش‌بینی
در مورد قابل پیش‌گیری بودن ضایعات سیل و مدیریت آن، علی ساکت، یک کارشناس حکومتی، در همان سال ۹۵ در مقاله‌ای نوشته است:
«پس از رخداد سیلاب آبانماه سال گذشته در استان ایلام، عنوان شد که اگر اعتبار لازم(حدود ۴میلیارد تومان) برای اجرای برنامه‌ریزی صورت‌گرفته در زمینه آبخیزداری مناطق بالادست حوضه‌های آبریز استان، تخصیص داده می‌شد و طرح‌های زیست‌محیطی قربانی طرح‌های دهان‌پرکن و اجرانشدنی سال‌های گذشته نشده بود، ما شاهد خسارتی حدود ۶۰۰میلیارد تومان(۱۵۰برابر هزینه طرح‌های پیش‌بینی شده) نبودیم.
متأسفانه تحقق تنها ۴درصد اعتبارات طرح‌های آبخیزداری در برنامه پنجم و تحقق تنها ۱۹درصد اجرای عملیات این طرح‌ها(طبق گزارش سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری) در آن برنامه و تجاوز بی‌سابقه به حریم رودخانه‌ها مشکلات زیادی را به‌بار آورد. این در حالی است که برنامه‌ریزی مناسب و به‌موقع در زمینه مدیریت بلایای طبیعی در کشور می‌تواند منجر به تبدیل این بلایا به وقایعی کوچک و قابل‌کنترل شود.
رخداد سیلاب در استانهای غربی و شمال‌شرقی کشور نشان داد تکرار این مخاطرات، نتیجه سال‌ها بی‌توجهی به این مسأله بوده و در صورت نداشتن برنامه‌ای دقیق و مناسب، می‌تواند خسارتها تکرار شود».(سایت حکومتی ایران آن‌لاین ـ ۱۳اردیبهشت ۹۵)
غریبی که نامش وطن است!
و حال این سیل و این خسارت باز تکرار شده است. چه کسی جوابگو است؟ لابد باید مردم جوابگو باشند که با دست‌های خالی درصدد بندآوردن سیل و ترمیم سد هستند. لابد باید آنها جواب بدهند و برای بی‌خانمان‌شده‌ها سرپناه و آب و غذا تدارک ببینند. زیرا اقتصاد حکومتی و بخش خصوصی آن(باندهای قاچاق سپاه پاسداران و مافیای حکومتی) با بشار اسد عقد اخوت دارد و دل‌مشغول قراردادهای جدید برای بازسازی «کشور برادر! سوریه» است. زیرا کسی که به نام ولی‌فقیه بر مسند امور نشسته و خود را قیم صغار و صاحب مال و جان و نفوس بیش از ۸۰میلیون ایرانی می‌داند، حیات‌خلوت خود، سوریه را به ایران ترجیح می‌دهد. زیرا می‌داند مردم ایران از او نفرت دارند؛ زیرا دلش در هوای به دست آوردن ملک و مال و مکنت بیشتر است. پیرانه‌سر می‌خواهد سوریه و یمن و عراق و لبنان و و و را به کام بکشد. اولویت این خلیفهٔ ریش و پشم ریخته و یال و کوپال شکستهٔ ضدایران و ایرانی، در واپسین روزهای احتضار باز هم موشک است و موشک است و موشک است؛ اما اولویت مردم ایران هم یک چیز بیش نیست. قیام و قیام و قیام!
و سرنگونی و سرنگونی و سرنگونی!
تو اگر دغدغه‌ات مردم شام و یمن است،
من دلم پیش غریبی است که نامش وطن است.