به یاد می‌آورم فریاد هواداران مجاهدین خلق را: ‘اشرف، اشرف، شهر شرف’ ،
و مسعود رجوی را که می‌گفت: ‘اگر اشرف بایستد جهان به ایستادگی و حمایت از آن قیام خواهد کرد’ ،
به یاد می‌آورم مقاومت ساکنان اشرف را که تنها با مشتهای گره کرده در مقابل نیروهای عراقی مسلح به توپ و تانک و هاموی، مقاومت می‌کردند،
به یاد می‌آورم ایستادگی جانانه ساکنان لیبرتی را که بر خرابه‌های بنگالهای موشک خورده با ترانه-سرود ‘روز حساب’ چنین خواندند:
‘اینجا آغاز پایان توست، کانون ترس پنهان توست
با روی سرسخت رزم ما، بنگر اینجا گورستان توست’
و در قاب خاطره هامان به یادگار نگاه خواهیم داشت
حلب، سمبل مقاومت
حلب، این کانون ایستادگی و پایداری
و حلب، این شهر خونین را
بقول فروغ:
‘نهایت تمام نیروها پیوستن است،
پیوستن به اصل روشن خورشید
و ریختن به شعور نور’
آری، تنها مقاومت است که می‌ماند
و تاریخ دوباره تکرار خواهد شد.
نرگس غفاری
اتاوا _ کانادا.
مسئولیت محتوای این مطلب برعهده نویسنده است و سایت مجاهد الزاماً آن را تایید نمی‌کند