بهمن همه چیز و هر چیز ماست. بهمن در گذشته‌ی ماست و بهمن در آینده‌ی ماست.
بهمن را می‌شناسیم بیشتر از هر چیزی که می‌توان شناخت. بهمن کمون ما و اکتبر ما و می ماه ۶۸ ماست. در بهمن عاشق می‌شویم و عاشق بهمن می‌شویم. از سلول انفرادی تقی ارانی تا جنگل‌های سیاهکل، از جنازه‌ی تیرباران شده‌ی خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان تا بدن‌های ربوده شده‌ی «چهار آذرخش شب ترکمن»، از برخاستن بزرگ مردم تبریز تا انقلاب کبیر مردم ایران. ما انسان ماه بهمنیم. این فیلم را خبرگزاری آی. تی. ان منتشر کرده و اخطار مشدد داده است که «کپی رایت» آن را باید رعایت کرد و فیلم را دانلود نکرد. افتخار می‌کنیم که تاریخ خودمان را دزدیده‌ییم و به نمایش گذاشته‌ییم. تصویر‌ها روز آزادی یکی از آخرین سری‌های زندانیان سیاسی در ۲۱ دی ۱۳۵۷، از زندان قصر تهران را نشان می‌دهند. معصومه شادمانی (مادر کبیری) همین زنی است که به دریای مردم می‌رسد. او را که عضو سازمان مجاهدین خلق ایران بود در تاریخ ۶ دی ماه ۱۳۶۰ تیرباران کردند. از میان ۶۵ زندانی سیاسی‌ای که در این روز از زندان قصر آزاد شدند حداقل ۱۵ نفر پس از سرکوب انقلاب ۵۷، توسط حاکمان جمهوری اسلامی اعدام شدند. علاوه بر معصومه شادمانی، «جواد زنجیره فروش»، «محمدهادی کاملان نجار»، «احمد منادی»، «مرتضا اعلایی» و «ذبیح‌الله ملکی» همگی از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران در سال‌های ۶۰ و ۶۱ اعدام شدند. «حمید خادمی»، از اعضای همین سازمان در درگیری ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۰ کشته شد. «شکرالله پاک‌نژاد»، اسطوره‌ی مقاومت زندان‌های شاه و عضو جبهه‌ی دموکراتیک ملی ایران در ۲۸ آذر ۱۳۶۰ تیرباران شد. «محمد سیدمحسن دماوندی» و «جبرئیل هاشمی آذر»، هر دو از اعضای سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) در مهر ماه ۱۳۶۰ اعدام شدند. «حسن صدیقی»، از اعضای راه کارگر در سال ۱۳۶۶ به شکل نامعلومی در زندان درگذشت. «بنده‌علی مرادپور دوشانلو» و «محمود بهکیش»، هر دو از اعضای سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) در جریان کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ اعدام شدند. «اصغر فرج‌خواه» که اطلاعی در مورد وابستگی سازمانی او پیدا نکردیم نیز در شمار اعدام شده‌گان آن فهرست رهایی است. علاوه بر همه‌ی این‌ها «ابوالقاسم اثناعشری»، از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران به رغم اینکه تواب و یکی از کمک بازجویان شعبه‌ی هفتم اوین شده بود، در ۴ بهمن ۱۳۶۳ تیرباران شد.
سرودی که بر روی این تصویر‌ها گذاشته‌ییم هم نیازی به معرفی ندارد. آیا کسی هست که چیزکی در او از منش انسانی به جوش آمده باشد، کسی که پیوندی با ضدانقلاب حاکم و ضدانقلاب سرنگون شده و ضدانقلاب در کمین قدرت نداشته باشد و در این روز‌ها، در این بهمن منجمد، در آرزوی بهاران در راه نخوانده باشد: بهاران خجسته باد؟
آنها بزرگترین بها یعنی زندگیشان را فدا کردند و حالا ما باید درس بگیریم٬ درود رود!