وضعیت زندانها در رژیم
بر اساس همین حکم سرکوبگرانه همه زندانیان سیاسی می‌بایست داخل بندها می‌بودند و اجازه خروج از زندان در ایام انتخابات را نداشتند. یعنی در حقیقت یک زندان در زندان دیگری ساختند با محدودیتهای خیلی بیشتر که همان حداقل امکانات هم طی این مدت از زندانیها دریغ شده بود. البته طبق خبرهای دریافتی زندانیان گوهردشت و قزلحصار به‌طور یکپارچه شرکت در انتخابات قلابی رژیم را با این‌که تهدید شده بودند تحریم کردند. دژخیمان زندانیان را تهدید کرده بودند اگر در رأی‌گیری شرکت نکنید از سه ماه تا یک ماه ممنوع‌الملاقات خواهند بود. البته طبق گزارشات رسیده از شهرستانها سرکردگان زندانها به اجبار زندانیان را برای رأی‌گیری برده بودند از جمله در زندانهای دستگرد؛ زندان گلپایگان؛ زندان زرین شهر و زندان اسدآباد؛ به اجبار از زندانیان خواستند تا در رأی‌گیری انتخابات قلابی رژیم شرکت کنند. قبل از انتخابات زندانیان را مجبور کردند که از خانواده‌های خود بخواهند تا شناسنامه‌های آنها را به زندان بیاورند. همچنین به آنها ابلاغ شد که باید به رئیسی رأی بدهند. عوامل و کارگزاران رژیم به زندانیان قول داده بودند که ما به ازاء رأی؛ به آنها مرخصی داده و آنها را آزاد خواهند کرد. زندان زرین شهر در شهر زرین شهر استان اصفهان قرار دارد و زندان اسدآباد هم یک اردوگاه کار اجباری با بیش از ده‌هزار زندانی در نزدیکی مبارکه اصفهان هست. همچنین گزارشهایی از رأی‌گیری اجباری در زندانهای شمال کشور وجود داشت.
غیر از این در رابطه با زندانیان و وضعیت آنها، آقای شیر احمد شیرانی زندانی سیاسی از هموطنان بلوچ و اهل سنت نامه‌یی داده است. این زندانی در سال ۸۸ بازداشت شده و مدت محکومیت خودش را در زندان مرکزی اردبیل می‌گذراند اما در تاریخ ۳اردیبهشت به قرنطینه زندان منتقل شده است که این ماجرا را در نامه‌اش اینطور بیان کرده است:
«اینجانب زندانی سیاسی شیراحمد شیرانی که در زندان مرکزی اردبیل و بند ۷ در تبعید می‌باشم: در تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۳۹۶ با یک توطئه و تبانی توسط مأموران زندان اردبیل به قرنطینه منتقل شدم که به مدت ۲۱ روز به طول انجامید. این مدت را با یک شرایط بد به‌طوری که از هر نوع امکانات رفاهی و بهداشتی محروم بودم؛ نه تلفن داشتم و نه کسی که جوابگو باشد؛ از تحویل دادن لباسها و وسایل شخصی به من خودداری کرده و تمام این سه هفته را با یک دست لباس که به تن داشتم؛ سپری کردم.
در قرنطینه حتی جا و فضایی برای ادای نمازهایم نداشتم. با مشکلات روحی و روانی و جسمی مختلفی مواجه بودم».
و در قسمتی دیگه از این نامه در اعتراض به این وضعیت اینطور نوشته:
«حال اگر این شرایط بنده به همین صورت که شرح دادم ادامه داشته باشد؛ مجبورم برای تغییر شرایط و آزادیم دست به اعتصاب‌غذای طولانی‌مدت بزنم. چرا که پذیرفتن این شرایط ظالمانه غیرقابل تحمل و نقض کامل حقوق شهروندی و کرامت انسانی بنده و دوستانم می‌باشد.»
خبر دیگری هم هست در مورد زندانی سیاسی خانم آتنا دائمی، که در چهل وپنجمین روز اعتصاب‌غذای خودش قرار دارد در حالیکه وضعیت جسمی این زندانی بحرانی شده و قادر به نوشیدن آب و جذب اون نیست اما دژخیمان زندان اوین از اعزام اورژانسی او به بیمارستان جلو گیری می‌کنند.
خانم دائمی در شهریور ۱۳۹۳ به‌خاطر طراحی‌هایش (از جمله طرحی که از نمایندگان رژیم کشیده بود) و همچنین دیدار با خانواده‌های زندانیان سیاسی و خانواده‌های کشته شدگان عاشورای ۸۸ بازداشت شده بود.
اتهاماتی که رژیم ضدانسانی ولایت‌فقیه یه این زندانی زده بود به این قرار است:
تبلیغ علیه نظام، اقدام علیه امنیت کشور، تجمع و تبانی با افراد ضدانقلاب و فرقه ضاله، توهین به نمایندگان مجلس از طریق مهارت نقاشی و توهین به خامنه‌ای و سپاه پاسداران و سه قوه. خانم دائمی تأکید کرده که تا رسیدن به خواسته‌هایش به اعتصاب‌غذا ادامه می‌دهد
ازدیگر زندانیان هم آقای اسماعیل عبدی دبیر کانون صنفی معلمان ایران است، که بیست و یک روز است که در اعتصاب‌غذا به‌سر می‌برد.
این زندانی از سال ۱۳۸۵ چند بار دستگیر شده که آخرین بارش ششم تیرماه ۱۳۹۵ توسط قرارگاه موسوم به ثارالله سپاه است. وی هم‌اکنون هم در بند هشت زندان اوین زندانی است
این زندانی سیاسی به‌دلیل اعتصاب از «افت شدید فشار و درد شدید در ناحیه کلیه» رنج می‌برد و طی روزهای گذشته چندین مرتبه به بهداری زندان اوین منتقل شده است، طبق معاینه پزشک، این زندانی دچار «نوسان فشار خون» است و لازم است توسط پزشک متخصص ویزیت شود، امکانی که تاکنون محقق نشده است
در زمینه بین‌المللی در حمایت از این اعتصابها و بطورکلی زندانیان سیاسی ایران بیانیه‌یی از جانب هیومن رایتس واچ صادر شد که در آن قید شده است که:
«در انتخابات رژیم آخوندی توجهی به زندانی‌های سیاسی در حال اعتصاب‌غذا نمی‌شود. آیا هیچیک از نامزدها حاضر هستند آسیب دیدن این زندانیها را به‌رسمیت بشناسند و از حقوق، و بهتر از آن، آزادی آنها دفاع کنند؟».