آخرین وضعیت زندانیان سیاسی سالن ۱۰گوهردشت پس از ۱۸روز اعتصاب غذا

Share

غارت اموال زندانیان توسط گارد ضدشورش زندان

 هفده زندانی سیاسی در اعتراض به انتقال به سالن فوق امنیتی گوهردشت و بازگشت به سالن قبلی در اعتصاب‌غذا هستند.

بر اساس گزارشهای دریافتی از منابع موثق در درون زندان گوهردشت ؛ هم‌اکنون هفده نفر از زندانیان سیاسی در اعتراض به انتقال اجباری و ناگهانی و نگهداری در سالن فوق امنیتی 10که در آن ۴۰دوربین کار گذاشته شده و در هر اتاق نیز ۶دستگاه شنود نصب گردیده؛ در اعتصاب‌غذا هستند.

زندانیان سیاسی شرکت‌کننده در این اعتصاب‌غذای اعتراضی آقایان ابولقاسم فولادوند؛ رضا اكبرى‌منفرد؛ پیروز منصورى؛ سعید ماسوری؛ محمد بنازاده امیرخیزی؛ سعید شیرزاد؛ امیر قاضیانی؛ خالد حردانی؛ شاهین ذوقی تبار؛ جعفر اقدامی؛ لقمان مرادی؛ زانیار مرادی؛ مجید اسدی؛ پیام شکیبا و هوشنگ رضایی شرکت دارند. از اسامی سایر زندانیان در اعتصاب؛ اطلاعی در دست نیست.

بر اساس گزارش منابع مطلع از وضعیت زندانیان؛ روز هشتم مرداد ماه؛ یوسف مردانی رئیس زندان گوهردشت همراه با گارد ویژه زندان (گارد اعدام) با نقاب سیاه به سالن دوازده حمله کرده و همه وسایل زندانیان را تخریب کردند؛ از جمله کولر و دستگاه تصفیه آب متعلق به زندانیان را شکستند که امکان استفاده از آن وجود نداشته باشد؛ عکسهای شخصی زندانیان را پاره کردند. عینکهای زندانیان را شکسته و آنها را به‌شدت مورد ضرب ‌و شتم قرار دادند و دست نوشته‌ها را از بین برده و پولهای نقد زندانیان را دزدیدند.
سپس مأموران و نیروهای گارد ضدشورش زندان بر سر غارت اموال زندانیان با یکدیگر به نزاع پرداختند و کلیه وسایلی را که زندانیان با هزینه شخصی تهیه کرده بودند را با خود بردند.
۱۴تن از این زندانیان را با دست‌بند و چشم‌بند به سلولهای انفرادی منتقل کرده و تا ساعتها در همین وضعیت در انفرادی نگه‌داشتند.
یک گروه هشت نفره تا روز شانزدهم مرداد در سلول‌های انفرادی بودند. گروه شش نفره بعدی تا روز چهارشنبه ۲۵مرداد ماه به مدت هفده روز در سلولهای انفرادی نگه داشته شدند. قابل ذکر است که این زندانیان در دوازده روز اول از امکان هواخوری برخوردار نبودند.

پنجره‌های سالن ۱۰با ورقه‌های فلزی جوشکاری شده و امکان تنفس وجود ندارد. همه جای سالن پر از دوربین است. حتی در سرویسهای بهداشتی و حمام دوربین وجود داشته و زندانیان به‌وسیله دوربینها و شنود کنترل می‌شوند.
داروهای بیماران به آنها داده نشده و زندانیان بیمار مسن دچار مشکلات جسمی جدی هستند.
زندانیان از هیچگونه امکاناتی مثل کولر، یخچال و تلویزیون برخوردار نیستند. زیرا همه وسایلشان یا تخریب شده و یا به غارت برده شده است.
در سالن مطلقاً وسایل بهداشتی وجود ندارد. حتی زندانیان صابونی برای نظافت دست خود ندارند. به همین دلیل هنگامی که زندانیان سیاسی به ملاقات خانواده‌های خود رفته بودند به‌لحاظ ظاهری در وضعیت بسیار ژولیده و نامرتبی بودند.

Share