بنا بر گزارشهای دریافتی؛ اعمال محدودیت و فشار بر زندانیان در زندان اوین روزبه‌روز افزایش می‌یابد.
در حال حاضر کیفیت وعده‌های غذایی به‌شدت پایین آمده و غذاها قابل خوردن نیست. به‌جای گوشت فقط سویا در غذا می‌ریزند. در هفته چهار شب عدسی و سه شب سوپ به زندانیها داده می‌شود که قابل خوردن نیست.
در فروشگاه زندان، اجناس را با چندین برابر قیمت واقعی بفروش می‌رسانند. قیمت یک بیسکویت ساده ۲هزار تومان قیمت‌گذاری شده و بفروش می‌رسد. همچنین کارگزاران حکومتی در فروشگاه از حساب زندانیها پول برداشت می‌کنند و فاکتور جعلی می‌سازند و به انواع شیوه‌ها از حساب زندانیان دزدی می‌کنند.
سیستم گرمایش بهداری زندان کار نمی‌کند و بیماران در بهداری در هوای سرد به‌سر می‌برند. پرستاران و کادر درمانی بهداری با زندانیان بدرفتاری و بی‌احترامی کرده و حداقل روابط انسانی را با زندانیان ندارند. دارو در بهداری بسیار کم و حتی در فروشگاه نیز امکان خرید داروهای ساده و وسایل بهداشتی نیست.
مواد مخدر توسط کارگزاران و عوامل زندان به وفور در دسترس زندانیان قرار داده می‌شود.
غیرقابل تحمل کردن شرایط زندان:
در گزارشی دیگر از وضعیت زندانها آمده است: حکومت ایران طی ماههای گذشته تصمیم گرفته است که فشارهای صنفی، معیشتی و زیستی را بر زندانیان به طور عام و زندانیان سیاسی به طور خاص اعمال کند.
غذا و نان زندانیان را به کمتر از نصف کاهش داده است و بسیاری از زندانیانی که امکان مالی ندارند گرسنگی می کشند. دارو و درمان زندانیان را انجام نمی دهند و زندانیان بیمار را برای معالجه به بیمارستان و یا مراکز درمانی اعزام نمی کنند و آنان را در معرض مرگ قرار می دهند، ارزاق فروشگاه زندان را کم و یا قطع کردند و زندانیان برای کمبود مواد غذایی دیگر قادر به تهیه مواد نیستند. در فصل سرما آب گرم برای استحمام وجود ندارد و وسایل گرمایشی در فصل سرما خاموش هستند و زندانیان در معرض انواع بیماریها قرار می گیرند، در بسیاری از زندانها تفکیک جرایم وجود ندارد و زندانیان سیاسی را در کنار مجرمان خطرناک قرار می دهند و از طریق همین زندانیان خطرناک آنان راشکنجه و اذیت و آزار می دهند، بهداشت زندانها به وضع فاجعه باری سقوط کرده است و انواع بیماریهای پوستی و عفونی در زندانها بیداد می کند. تراکم زندانیان در بندها به شدت افزایش یافته است به طوری که در برخی از زندانها چند برابر ظرفیت بند، زندانی در آن جا داده اند طوری که زندانیان جای مناسب برای استراحت ندارند و در راهروها و یا جلوی توالتها و محل رفت و آمد سایرین می‌خوابند.