سخنرانی آقای ایروین کاتلر – وزیر سابق دادگستری کانادا و مدیر موسسه حقوق بشری رائول والنبرگ – در اعتصاب غذا و تحصن ایرانیان هوادار مقاومت در تورنتو کانادا – 20 آگوست 2016
تشکر از شما بخاطر ایستادن و دفاع از آزادی و برای دمکراسی در ایران و برای همبستکی با مردم ایران. وقتی ما گرد هم می آییم برای مردم ایران است، این از طرف مردم ایران است که هدف سرکوب خامنه ای هستند. بنابراین ما امروز برای همبستگی با مردم ایران گرد هم آمده ایم. و همانطور که شما بهتر از من و بهتر از هر کس دیگری می دانید ما در یک مقطع مهم از یادمان و یادآوری گرد هم آمده ایم که شاهد باشیم و خواستار عمل بشویم. ما در این نقطه در بیست و هشتیمن سالگرد قتل عام 30000 زندانی سیاسی در تابستان 1988 (1367) گرد هم آمده ایم. در واقع این یک جنایت علیه بشریت بود. همراه با همکاران پارلمانیم ما یک قطعنامه را حمایت کردیم و من خلاصه آن قطعنامه را برای شما می خوانم:
این مجلس قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان 1988 را بعنوان جنایت علیه بشریت محکوم می کند، خاطره قربانیان که در گورهای دستجمعی در گورستان خاوران و سایر محلها در ایران دفن شدند را گرامی می دارد، و روز یک سپتامبر را بعنوان روز همبستگی با زندانیان سیاسی در ایران تعیین می کند.
خوشوقتم که پارلمان کانادا با تصویب این قطعنامه ما اولین کشوری در جهان شدیم که به اتاق آرا و به صراحت ابعاد آنچه در ایران اتفاق افتاد را بعنوان جنایت علیه بشریت بیاد می آورد. و ما در حالی گرد هم می آییم که همین چند روز پیش نوار آیت الله منتظری منتشر شد که شواهد تکمیلی نه تنها در مورد قتل عام و وحشت اعدامها ارائه داد بلکه رهبران ایران را که برخی از آنها همین امروز هم که ما گرد هم آمده ایم در قدرت هستند مسئول آن اعدامها می داند. آیت الله منتظری خطاب به کمیته مرگ در آن زمان که مسئول آن اعدامها بودند صحبت میکند. یکی از اعضای کمیته مرگ مصطفی پورمحمدی بود که حالا وزیر دادگستری در ایران است. کسی که باید پشت میله های زندان باشد وزیر دادگستری است که بر اعدامهای بیشتری در ایران نظارت کند چون ما در همین ماهی گرد هم آمده ایم که در دوم همین ماه 25 مسلمان سنی در یک روز توسط همان افرادی که در کمیته مرگ در سال 1988 دخیل بودند اعدام شدند.
بنابراین وقتی می گویم ما اینجا برای یادمان و یادآوری هستیم، برای شاهد بودن و برای عمل هستیم. و می خواهم با پیشنهاداتی برای عمل که باید فورا توسط مردم کانادا در هماهنگی با جامعه بین المللی انجام شود سخنم را به پایان برسانم.
اولین چیزی که باید مشخص شود این است که قتل عامی که در سال 1988 اتفاق افتاد چیزی کمتر از جنایت علیه بشریت نبود همانطور که خود پارلمان کانادا آن را اعلام کرد. هیچ قانونی برای محدودیت زمانی در مورد جنایت علیه بشریت وجود ندارد. آنهایی که آن جنایت را آن زمان انجام دادند باید امروز پاسخگو باشند.
دولت کانادا باید به جامعه بین المللی بپیوندد تا این جنایت علیه بشریت را به مجامع بین المللی نظیر شورای امنیت سازمان ملل ارجاع دهد و اطمینان حاصل کند که دادگاههای بین المللی همانطور که برای کشتار رواندا برقرار شد، همانطور که برای کشتارهای یوگسلاوی سابق برقرار شد، تشکیل شود که کشتارگران را پاسخگو بداند.
ما از دولت ایران می خواهیم که ادامه اعدامهایش را متوقف کند من به 25 اعدام در اوایل این ماه اشاره کردم اما اجازه بدهید فراموش نکنیم که ایران بطور سرانه بیش از هر کشور دیگری در جهان اعدام می کند. در سال 2015 تحت (ریاست) روحانی که او را مدره می خوانند ایران بیش از 1000 نفر را اعدام کرد که بیش از مجموع 25 سال گذشته بود و باز اینهایی هستند که ما در مورد آن می دانیم . ما در مورد بسیاری دیگر نمی دانیم که اعدام می شوند و ما در مورد آنها نمی شنویم.
بنابراین دوم اینکه کانادا باید از جامعه بین المللی بخواهد که به هم بپیوندند که اعدامها را الان متوقف کنند.
کار دیگری که باید صورت گیرد، ما باید از رژیم ایران بخواهیم که همه زندانیان سیاسی را آزاد کند و می دانم بسیاری در اینجا اقوام زندانیان سیاسی هستند آخرین باری که در پاریس بودم با خانواده های زندانیان سیاسی ملاقات کردم می دانم آنها هم در معرض خطر اعدام هستند. و آنهایی که اعدام می شوند ما شاید هرگز در مورد آنها ندانیم یا چیزی بشنویم. همانطور که ما اخیرا در مورد دستگیری یک ایرانی کانادایی دیگر هما هودفر شنیدیم. همانطور که 8 سال پیش سعید ملک پور را دستگیر کردند که مقیم کانادا و در آستانه شهروند کانادایی شدن بود. او به ایران رفته بود که خانواده بیمارش را ببیند که به اتهامات ساختگی دستگیر شد و هشت سال بعد از آن هنوز در زندان است بنابراین ما از دولت کانادا می خواهیم که اگر می خواهید روابط دیپلماتیک با ایران را تجدید کنید، باید تجدید روابط دیپلماتیک با ایران را مشروط به سپردن قاتلان به عدالت، مشروط به آزاد کردن زندانیان سیاسی در ایران، و خاتمه دادن به اعدامها در ایران بکنید.
و نهایتا ما از ایران می خواهیم که تجاوز مستمر به حقوق زنان را خاتمه دهد. به تجاوز به حقوق اقلیتها چه اقلیتهای ذهبی نظیر بهاییان یا اقلیتهای قومی خاتمه دهد. اینکه به جنایی کردن اظهار نظر حتی طبق قانون اساسی خود ایران خاتمه دهد. چه آزادی مذاهب، یا آزادی بیان، یا آزادی تجمعات باشد. به زندانی کردن مدافعین شجاع حقوق بشر در ایران بخاطر ایستادن برای حقوق این زندانیان سیاسی خاتمه دهد. به زندانی کردن وکلای فوق العاده بخاطر همبستگی با ایران زندانیان سیاسی خاتمه دهد به ادامه زندانی کردن همه رهبران جامعه مدنی در ایران خاتمه دهد و همینطور مورد آیت الله بروجردی را یادآوری می کنم که هیچ کاری بجز فراخوان برای آزادی مذاهب در ایران و ایستادن برای حقوق سایر اقلیتهای مذهبی نکرده است و به زندان افتادن که حالا 11 سال است طول کشیده رسید و هیچ کار دیگری بجط خواستن آزادی های تضمین شده حتی در قانون اساسی ایران نکرده است.
بنابراین من با آنچه شروع کردم به پایان می برم که ما در همبستگی با مردم ایران ایستاده ایم.. ما اینجا در همبستگی با زندانیان سیاسی در ایران ایستاده ایم که توسط کسانی زندانی شده اند که باید بخاطر جنایات خودشان پاسخگو باشند و محاکمه شوند. ما اینجا هستیم که از دولت کانادا بخواهیم به جامعه بین المللی بپیوندد که اعدامها در ایران را متوقف کند، که به زندانی کردن زندانیان سیاسی در ایران خاتمه دهد، به فرهنگ مصونیت از جنایت خاتمه دهد، عاملین آن را به دست عدالنت بسپارد و با مردم ایران با هم مسیری که همه مردم ایران می خواهند و ما هم با آنها می خواهیم را برویم و آن آزادی، رهایی، دمکراسی، حفاظت از حقوق بشر است و به مردم ایران اجازه برخورداری از تمدن بزرگ ایران و ارزشهای ایران را بدهیم که متاسفانه مورد تهاجم است ولی اگر ما مردم ایران را آزاد کنیم، این ارزشها هم همراه با زندانیان سیاسی در ایران آزاد خواهد شد.
متشکرم.