زندانی سیاسی علی معزی پدر دو مجاهد اشرفی یادداشتی از زندان گوهردشت کرج با عنوان ”یا مرگ یا رهایی ”فرستاده است.
متن این یادداشت از این قرار است:
بسم الله الرحمن الرحیم. اخیراً در سردشت دوازده نفر به حبس و جریمه محکوم شدند، به جرم این‌که غیرت به خرج داده بودند و سال گذشته در حمایت از مقتولِ مظلوم خانم فریناز خسروانی که برای رهایی از تعرض یک مأمور اطلاعاتی خود را از پنجره به پایین پرتاب کرده بود اعتراض کرده بودند. در این سرزمین ستم دیدگان مجرمند، دادخواهی جرم است. دادخواهی مادر ریحانه جباری و پدر‌ِ سعید زینالی جرم است، دادخواهی خانواده بهکیش، خانواده ستار بهشتی و جعفر کاظمی جرم است، زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد مجرم است، جرمش این است که سه برادر و یک خواهرش اعدام شده‌اند. جرم بعدی‌اش این است که چرا دادخواهی می‌کند کسانی هم که از او حمایت کنند مجرم اند. دادخواهی قربانیان معصومِ سعید طوسی جرم است و باید تهدید شوند. فرزند آیت‌الله منتظری به‌خاطر ارائه فایل صوتی پدرش مجرم است و باید دادگاهی شود. کمک کردن به خانواده‌های زندانیان سیاسی که نان آورشان در زندان است جرم است و حبس دارد. از اهل تسنن و اقلیتهای مذهبی و عقیدتی گرفته تا معلمان و کارگرانی که جرمشان گرسنگی است، همه مجرمند. باید شلاق بخورند و زندان بروند.
اما رژیم و وابستگانش مصونیت دارند تا هر بلایی خواستند سر مردم بیاورند. از 67 و خاوران و پورمحمدی گرفته تا قتله کشتارهای زنجیره‌یی و زهرا کاظمی و کهریزک و تا امثال طوسی و مرتضوی و قاتلان ستار هم در امن و امانند. ظلمه و قتله مصونیت دارند، اما مظلومین و مقتولین مجرمند. یعنی صد رحمت به کاپیتولاسیون قدیم. اساساً هر گونه بلند کردن صدا علیه دزدی و فساد و جنایاتی که حتی عمله حکومتی خودشان هم به آن اعتراف داشته باشند جرم است. شما باید همه انواع دزدی و فساد و جنایت را طبیعی و عادی قلمداد کنید وگرنه مجرمید. حتی هر نوع NGO یا انجمن خیریه مستقل هم جرم است و باید زیر سلطه دزدان حکومتی باشند. هر گونه خرج دادن غیرت و شرف و انسانیت و احساس وظیفه جرم است. در سیستمی قرار گرفته‌ایم که جای منکر و معروف عوض شده و ارزشها را وارونه کرده است. تا آدمها را عوض کند. این سیستم آدم سالم را می‌بلعد و فاسد تحویل می‌دهد. در این نظام هر نوع پاسخ به ندای وجدانی و فطرت انسانی جرم است. تن ندادن به ذلت جرم است. در جامعه‌ای که نگذارند انسان ویژگیهای انسانی خود را بارز کند و عملی سازد چه اصلی جز افسردگی و سرخوردگی و اعتیاد و… به‌دست می‌آید؟ در حاکمیت چنین سیستمی باید با تمامی انرژی و ایمان خود مقاومت کنی تا ته مانده انسانیت خود را حفظ کنی و مسخ نشوی. در چنین شرایط خفه‌کننده‌ای حق دارد آن زندانی سیاسی که تا سرحد مرگ اعتصاب‌غذا کند. حق دارد آن زندانی سیاسی که حتی در معرض نابینا شدن و یا سکته قلبی قرار دارد تن به لباس تحقیر و دست بند و پا بند ندهد اگر چه از معالجه محروم بماند. برای شخص خودش نیست می‌خواهد شعله رهایی را روشن نگه دارد. وقتی شرف و غیرت و انسانیت تا حد خفگی در تنگنا و تهدید قرار می‌گیرد باید جوشید و خروشید که ”یا مرگ یا رهایی ”فقال لهم الله موتوا ثم احیاهم… (بقره 343): پس خداوند به آن مردمی که می‌ترسیدند گفت تن به مرگ دهید سپس زنده‌شان کرد از جانفشانی در راه آزای است که حیات واقعی سر می‌زند. ای جهانیان بشنوید ما را و در یابید ما را که در این ستم سرا که ایرانش نامند مشتی حرام لقمه یِ حرام خواره یِ حرام باره حرام کار بر سر کارند که همه چیز مردم را به گروگان گرفته‌اند و این طایفه از کشته ستانند غرامت. وقتی داعش سر می‌برد و می‌سوزاند و منفجر می‌کند همه می‌فهمند که چه اتفاقی افتاده اما در این‌جا ما با نوع پیشرفته‌ای از شکنجه روانی نامریی روبه‌رو هستیم که در ابعاد یک ملت انسانیت انسانها را نشانه رفته تا به قربانی و مظلوم بقبولانند که مجرم است.
زندانی سیاسی علی معزی. زندان گوهردشت .